Verandalardan atlayan kelimelerle bi’ demet şiir yazıp koşuyorum yollar boyunca.
Ard arda gelen hayalleri çamaşır ipliğine asıyorum.
Omzuma çökmüş; bugün.
Bi gezengende Ruhunu eşantiyon olarak kullananlara ithafen yaşıyorum.
Hizmet edilen zaman fütursuzca zamkliyor sakliyor ellerini
Kitaplarimdaki tahta kuruları yerli
Sanırım kafamdan uydurdum seni
Off! Çığrından çıkıyorum.
Birde Tahta kuruları çıkıyor karşıma.
Döngüye saplanan ayaklarım
Ve akıllarda kalan aptalca bi’ düzen
Dedim ya kafamdan uydurdum
Uydurulmuş tüm yüzlere tükürürken



Yorumlar
* Bu e-posta internet sitesinde yayınlanmayacaktır.
BU SİTE İLE KURULMUŞTUR