Yandığım, oy sızlandığım! Yandıkça azaldığım sandığım.

Oysaki dökülmezmiş ağzımdan bir sitem, sitemsiz yandığım.

Temmuz kapıda oy hazanlığım, zannettim ki var bir kazandığım.

Kazanmak mümkün değilmiş hazansız.

Temmuzlar, ağustoslar bu yüzden cansız, ömür bu yüzden heyecansız.

Bakışlarım umarsız, kaçışlarım idmansız, ağıt yakarak biner sırtıma hüzünler apansız.

Zahmetsiz geçmiş yıllar, mutluluk yakalandı üzerimde zimmetsiz.

Reşit kalabalıklar arasında sıkışmış sevdaların alayı iffetsiz.

Oy yandığım! Sitemsiz yandığım, bu duruş yersiz.

Aşk sandığım! Anahtarın göğsümde.

Aşk sandığım ne var ne yoksa unuttum.

Sitem etmeyişim isabetsiz.

Boşa mı yanışım? Ya yandıkça koparsa bağım ?

Bu bağ hazanlığım...

Koptukça kopuyor ~ yükseldikçe yükseliyor kalp ve bilinç.





Yorumlar
* Bu e-posta internet sitesinde yayınlanmayacaktır.
BU SİTE İLE KURULMUŞTUR