Karanlık

Dar sokağın kuytu köşesindeyim, en siyah güller bedenimde açıyor.
Korkunun mabedi, bilinmezliğin mekanı, yaşlı, yorgun taşlar bana sahip çıkıyor.
Meçhulün firar ettiği yerdeyim, vakit gece yarısı..

Gececilerin kıyamet kopardığı saatler, sokaktan yükselen naralar;
Kaçıyorum!
Dur durak bilmeden kaçıyorum.

Beni tutuyorlar, bağlıyorlar, duyduğum ölümün ıslığı,
Yürüdüğüm yer üzeri ateşin, üstüm başım yanık, bırakın beni yalvarıyorum.

Korku kanımda afyon; duvarlara çarpıyorum, duvarlar çok büyük;
uyumak istiyorum, her şeyi unutmak.
Vakit gece yarısı..

Korkunç sesler var derinlerde, kaybolan acıların intikamı gibi.
Her yer karanlık, beyaz artık ölü.

Gözlerimde umutlarım feryat figan, yere düşüyor sessizliğime düşmancasına.

Sokak birden daralıyor, kaçıp kurtulmak istiyorum,
Yine tutuyorlar, vakit gece yarısı..