blog

Kadın pencereye bıraktı nefesini, kanadı kirli kuşlar belirli aralıklarla orada...

"Seviyorum abi ya” dedi kadın alaycı bir tavırla. Yutkunamadı adam...

Yolunu kesemem, bu yüzden gidiyorum, geriye dönük yaşayamam, bitemez, işte bu yüzden gidiyorum...

Hiçbir aynanın karşısında kendin değilsindir, camının bir köşesinde kendine benzersin, pencereden bakmak istersin...

Ve sonra hüzünden kapımı kırıp o girdi içeriye, öylece baktı gözlerime, kırılmışlıklarımdan okşadı, derin uykudaki heyecanımdan çekti beni...

Hayal mi, gerçek mi olduğunu tam olarak bilmediğim birisi.. rüyada mıydım yoksa uyanık mı...

Taşlaştım ben, taşlara çarpa çarpa taşlaştım, onlar gibi olmaktan çok korkardım...

İnfazı gerçekleştirenin kimliğinin bir önemi yoktu, isimlerin, yüzlerin bir önemi kalmamıştı, ancak infaz emrini veren...

Silah seslerini işiten Drakgoa, Slaorm’a olan öfkesini unutur. Arabadan inerken Ployme’ye gözleriyle Zio’yu işaret ederek...

Pimi 7 saniye önce çekilmiş bir bombanın önüme düşmesine benziyordu o an hissettiklerim, patlamaya ramak kalmıştı ve kaçınılmazdı...

Bir melodi gibi akarken kuşların sesi, denizin sesi, etraftaki insanların sesi ve hoyratça nakarata girer en nihayetinde Ployme nin sesi...

Gündüzleri yıldızların görülebildiği, bulutsuz, ancak her daim hafif pembe bir sis tabakasıyla kaplı olan kristal dünya adında bir paralel evrendeydiler...